Bombardowanie Rabaulu (listopad 1943)

Bombardowanie Rabaulu

II wojna światowa, wojna na Pacyfiku
Japoński krążownik „Chikuma” atakowany przez alianckie lotnictwo 5 listopada 1942
Czas	2–11 listopada 1943
Miejsce	Rabaul, Nowa Brytania
Terytorium	Nowa Gwinea Australijska
Przyczyna	potrzeba zabezpieczenia alianckiej inwazji na Wyspę Bougainville’a
Wynik	zwycięstwo aliantów
Strony konfliktu
Japonia  Stany Zjednoczone  Australia  Nowa Zelandia
Dowódcy
Mineichi Koga Jin’ichi Kusaka George Kenney William Halsey Frederick Sherman
Siły
10 krążowników, 11 niszczycieli, 200 samolotów[1] 3 lotniskowce, 2 lekkie lotniskowce, 2 lekkie krążowniki, 9 niszczycieli, 282 samoloty na lotniskowcach, 349 samolotów na ziemi[1]
Straty
6 krążowników ciężko uszkodzonych, 52 samoloty zniszczone[2] 10 samolotów z lotniskowców, 17 samolotów z lotnisk naziemnych[3]
Położenie na mapie Papui-Nowej Gwinei miejsce bitwy
4°11′58″S 152°10′04″E/-4,199444 152,167778
Multimedia w Wikimedia Commons

Bombardowanie Rabaulu – przeprowadzona w listopadzie 1943 roku seria alianckich ataków powietrznych na siły japońskie w Rabaulu na wyspie Nowa Brytania. W odpowiedzi na inwazję aliantów na Wyspę Bougainville’a, Japończycy sprowadzili z Truk, ich głównej bazy morskiej na Wyspach Karolińskich, położonej około 800 mil morskich na północ od Rabaulu, znaczne siły lotniczo-morskie (w szczególności krążowniki) w ramach przygotowań do nocnych ataków przeciwko alianckiej flocie i transportom zaopatrzenia. Alianckie samoloty, zarówno z lotniskowców, jak i lotnisk lądowych, zaatakowały japońskie okręty, lotniska oraz obiekty portowe na Nowej Brytanii, aby chronić aliancką operację desantową na Wyspie Bougainville’a. W wyniku nalotów na Rabaul japońskie siły morskie nie mogły już zagrozić lądowaniu Amerykanów. Sukces nalotu zaczął zmieniać głęboko zakorzenione przekonanie, że siły powietrzne bazujące na lotniskowcach nie mogą stawić czoła jednostkom lotniczym stacjonującym na lądzie.